Odwiedziny duszpasterskie stanowią bardzo ważny element posługi kapłańskiej. Ponieważ nie mamy żadnej kartoteki parafialnej, żadnego spisu parafian, postanowiliśmy wraz z księdzem Andrzejem Waszczukiem SDS, pójść do wszystkich rodzin w naszej parafii i spotkać się w ich domach. Wykorzystaliśmy istniejącą tradycję nazywaną w tym rejonie „poświęcenie domów i mieszkań”. Ten zwyczaj preferowany przez prawosławie, bywa często sprowadzony do „automatyzmu religijnego”, graniczącego niemal z magią. Prawosławny duchowny idzie z ogromnym naczyniem poświęconej wody, z dużym kropidłem, święci i błogosławi wszystko, co popadnie. Wchodząc do każdego domu, nie pyta o religię, o związek z kościołem, o sakramenty swięte, lecz automatycznie święci.

My do tematu podeszliśmy zgoła inaczej. Najważniejsza jest modlitwa rodziny w obecności księdza, następnie poświęcenie i pobłogosławienie wszystkich mieszkańców domu i rozmowa z każdym na tematy religijne. Wpisanie danych osobowych do kartoteki wieńczyło trud odwiedzin duszpasterskich.

Rozmowy pozwoliły nam odkryć pokłady wielkiej pracy duszpasterskiej leżące przed nami. Mówiąc bardzo ogólnie zauważyliśmy, że wartość sakramentów świętych nie jest tu doceniana.

Pierwsza spowiedź i pierwsza Komunia św., to sakrament dla wybranych, a co za tym idzie brak katechezy, brak właściwego przeżywania tajemnic wiary. Sądzę, że też duży wpływ ma parwosławie. U nich sakramenty wiary: Chrzest, Eucharystia i Bierzmowanie udzielane są jednorazowo, niemowlętom, a potem nie ma żadnego kontaktu duszpasterskiego, czyli katechezy, aż dopiero przy okazji ślubu.

Bierzmowanie to samo. Młodzież nie chodziła na katechezę, nie przygotowywała się do sakramentu Bierzmowania i tak weszli w życie dorosłe. W obszarze wiary pozostali na poziomie małych dzieci.

Wielu dorosłych nie ma ślubu, choć nie mają żadnych przeszkód do zawarcia sakramentu małżeństwa. Tłumaczą się, że czasy komunistyczne i prześladowania w okresie komunizmu były powodem zaniedbań. A tyle już lat wolności i demokracji, i nic nie drgnęło, by braki nadgonić. Trzeba to jak naszybciej uzupełnić i pomóc wszystkim, by sakramenty stały się widzialnym znakiem niewidzialnej Bożej Łaski.

Proszę Was, drodzy Przyjaciele Misji Salwatoriańskich, o modlitwę za naszych Parafian i za nas, duszpasterzy na Zakarpaciu, na Ukrainie. Bez Bożej pomocy nie dokonają się żadne zmiany w sercu człowieka i w całym świecie.

/-/ Ks. Antoni Zięba SDS

Duszpasterskie odwiedziny w Swalawie