Czarni Bracia to grupa harcerzy ZHR z Warszawy, którzy wybrali się na Bałkany, by wędrować po górach i zdobyć najwyższy szczyt Albańskich Alp. Po przyjeździe do Skopje w Macedonii wyruszyli pieszo w góry. Po kilku dniach wędrówki dotarli do pasma górskiego Korab .W paśmie Korabu łączą się granice Albanii, Kosowa i Macedonii. Główny wierzchołek znajduje się nieco na południe od punktu spotkania granic na wysokości 2764 m n.p.m. przecięty jest granicą albańsko-macedońską i jest najwyższym szczytem obydwu tych państw, w związku z czym należy do Korony Europy.
Oprócz górskiej wędrówki harcerze postanowili poświęcić tydzień czasu na wolontariat, aby wspomóc swą siłą i umiejętnościami salwatoriańskich misjonarzy w Bilaj. Pełni wrażeń i radości w związku ze zdobyciem kilku górskich szczytów dotarli na nizinę i zameldowali się w Bilaj. Tam od razu zabrali się do roboty. Głównym ich zadaniem było doprowadzenie do porządku ogrodzenia wokół placówki misyjnej w Bilaj oraz wokół kościoła w Murqinie. Choć praca nie należała do lekkiej i upał dawał się we znaki, to i tak wszystkim dopisywał humor i nikomu nie brakowało motywacji do pracy.
Oprócz zajęć w Bilaj, Czarni Bracia poświęcili swój czas biednej rodzinie z Tirany dokonując małych prac remontowych w ich zniszczonym domu: oczyścili i wymalowali cały salon, wylali posadzkę w pokoju, gdzie w podłodze pojawiła się wielka dziura, odmalowali meble i drzwi oraz wzmocnili futrynę a na koniec pokryli dach, aby w porze deszczowej nikomu nie kapało na głowę.
Pobyt w Bilaj był bogaty w różnego rodzaju przygody i emocje. Harcerze mieli okazję przyjrzeć się pracy duszpasterskiej misjonarzy, spędzili trochę czasu u Misjonarek Miłości w Tiranie, poznali specyfikę tutejszego klimatu i z podziwem przyglądali się panującym wśród tutejszej ludności zwyczajom.
Po zakończonej misji wolontariackiej spakowali swe ciężkie plecaki i ruszyli w dalszą drogę na północ, by przez Czarnogórę i Chorwację dotrzeć do Ojczyzny. Pozostawili po sobie dobre wrażenie zaangażowanego społecznie i wrażliwego na ludzkie sprawy harcerza. Z wdzięcznością i uznaniem dziękujemy im za podjęty trud na rzecz braci i sióstr w Albanii.
/-/ Ks. Wojciech Porada SDS